บทกวีจะไม่มีวันตาย

โคลงสี่สุภาพ

๐ กานท์กลอนมนต์เสื่อมแล้ว .... อย่างไร นาพ่อ
เห็นเกลื่อนทุกวันไป..................ห่อนเหี้ยน
อยู่โลกแห่งคอมฯไง.................มิใช่สมุด
ผ่านยุคผ่านกาลเที้ยร...............เล่ห์นี้เพรงกาล ฯ

๑๔

๐ แม้นกาลจะผ่านอธิกะทิน-
กรผินประไพพา
ตราบใดแหละใจกวิวิวา-
กยะกานท์ประจงคง

๐ ตราบนั้นแหละเหล่าสุระกวินท์
ณ บุรินทร์จะยืนยง
สร้างสรรค์สมิทธิ์พิพิธสรง
สุนิพนธโวหาร

๐ ไว้นามนิยมก็เพราะมิขาด
คณะปราชญ์ ณ เพรงกาล
สืบจินต์กวินท์วิสัยะสาร
อนุสนธิ์มิเสียที

๐ "สุนทร" บวรมธุรสา
จะรุจาพิสิฐศรี
สืบนามหิรัณย์มธุกวี
"บุรทัต" ระบือไกล

๐ เป็นสิ่งประดับสุพิทยา-
ภรณาสยามไทย
ให้คงประยงค์กษณะใน
บุรหล้านิรันดร์กาล ฯ

[บทความ] บทกวี ดี ๆ จะไม่ตาย