ฤาประเทศเราจะมีกรรม?

วิเชียรดิลกฉันท์ 11-14

๐ สัญญาประชาคม..................กวะสมฤดีดล
รายได้จะเพิ่มพิบุละสน-.............ธิพิพัฒนาดูล

๐ ของจริงสิรายจ่าย...............จะขยายกระจายพูน
สินทรัพย์ธนานิกรสูญ.............วิญญาณ์และอาหาร

๐ น้ำมันก็ต้องจ่าย.................เยอะแยะคล้ายจะตายกาล
ดุงดังประหารวิจุณะพาล........รัฐบาลแฮะเฮงซวย

๐ แก้ไขมิแก้แค้น..................บทะแสนพิไลสวย
ปรองดองฉลองรวิระอวย.......ลุสมัคคภาพผล

๐ ว่าจักอำนวยผา-.................สุกะภาวะมาดล
ดีสู่ ณ หมู่พิพิธะชน.................นรไทยผไทเรา

๐ แต่สาระสำคัญ....................นิรกรรม์พระเชษฐ์เอา
ทั้งทรัพย์ธนาจะประจุเขา........ มละโทษะอากร

๐ นี่หรือหทัยฉัตร.....................นิติรัฐผดุงจร
เหลวแหลกและแตกพละสลอน.........คติชั่วมะมั่วเชย

๐ ลงรูประดุจสัต-........................วมนัสะทรามเลย
สมเพชเพราะเลศมนะเฉลย...........ทิวะไหนจะพ้นกัน

๐ อ้ารัฐไผทไทย........................สิพิไลประไพพรรณ
ฤาเราจะมีบุรพะกรรม์...............กวะเวระก่อนกาล

๐ กับอ้ายทุเลชน.......................ตละอนธกาลพาล
ตราบนานและแสนกษณะนาน......ลุนิรันดราหนอ ?

ผู้หญิง ~ อ่อนหวาน หรือว่า น่ากลัว?

วสันตดิลกฉันท์

๐ อ้าเพศก็เพศนุชอนงค์
อรองค์ก็บอบบาง
ควรมุ่งผดุงสิริสะอาง
วธุลักษณ์ประโลมใจ

๐ ยามขวยก็ด้วยจิตะระบัด

ประดิพัทธทรามวัย

พักตร์เจ้าคละเคล้าลุหิตะไซร้

ก็ระเรื่อกุหลาบพรรณ

๐ ยามร้อนกระฉ่อนกุธะคละฟุ้ง

พธุมุ่งพิฆาตครัน

โอ้หนอละออนุชะสวรรค์

นระหวั่นลุขวัญหาย

๐ อ้าหัตถ์ก็หัตถ์สุขุมะชวน

มนะหวนฤดีพราย

ควรแต่พิเลปน์จุรณะชาย

ผัสะคล้ายสวรรค์สรวง

๐ ยามแค้นก็แค่นพิริยะครอง

ลุกระบอง ธ ตามควง

ไล่กลุ้มตะลุมจะเจาะเคาะจ้วง

ก็ประลาตมิอาจทาน

๐ อ้าเสียงสำเนียงนุชะอนงค์

เสนาะส่งกระแสหวาน

ควรร้องและซร้องสระประสาน

พิณพาทย์ระเริงใจ

๐ ยามแค้น ธ แค่นพจนวา-

กยะพากระหึ่มไพร

เธอชีิ้วิถีปุริสะให้-

ทุษะหม่นวิกลตรอม

๐ อ้าจิตจริตยุวดินัย

อรไทก็รอมชอม

เปี่ยมคุณกรุณชนะถนอม

กวะบุตรธิดาตน

๐ ยามเจ็บก็เหน็บลุหิตะอาบ

กระแหนะภาพะสาปมน

ความรักสมัครจิตะสกนธ์

มละหม่น ณ พริบตา

๐ จิตที่ฤดีกษณะก่อน

รติฟอนเฟะฟุนมา

เกลียดชังประดังจิตะและพา-

หิระกายะเจ็บแค้น

๐ ตัดขั้ว ณ ใน ปทุมะชาติ

ผิวะขาดก็ใยแทน

เกลียดชังประดังประทุษะแสน

ภวะใยก็ไป่เหลือ

๐ หมดเจตสิกจะพิสมัย

นรไหนจะจุนเจือ

รูปงามละลามภวะอะเคื้อ

ลุสถานะยักษ์มาร ฯ

วันก่อน กระผมอ่านคำฉันท์ยอเกียรติชาวนครราชสีมา เลยนำมาแต่ง
และขอขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เน็ตด้วยนะครับ ^____^

เพลงยาวสดุดีสุนทรภู่

ถึงแม้ว่าจะผ่านวันสุนทรภู่ ครูกวีของไทย ไปเกือบเดือนแล้วก็ตาม...แต่เพลงยาวนั้น เราสามารถเขียนขึ้น


ได้ทุกวัน ไม่มีกำหนด... ก็ขอเขียนไว้สักหน่อยเถอะะะะ




       ๏ จะขอกล่าวคำกลอนอักษรสมัย
เป็นคารมคมชัดประหวัดใจ.......................เชลงไว้สดุดีมีประมาณ

๏ ยี่สิบหกมิถุนาฯมาบรรจบ..................กำหนดครบจบรอบกรอบสถาน  
สุนทรภู่ครูกวีศรีสังวาลย์.......................ศาสตราจารย์กานท์กลอนอักษรไทย

๏ งานประดิษฐ์คิดอักษรกลอนลึกซึ้ง..........ช่างน่าทึ่งเทียวหนาอย่าสงสัย  
ทั้งคำคมคำเพราะเสนาะใจ.....................โอ้ว่าใครอ่านแล้วย่อมแคล้วตาม

๏ หากสดับซึ่งนิทานงานนิราศ..................เขาประกาศทั่วกันฉันสยาม
 ซึ่งหน่อพระอภัยฯใจงดงาม..................... ทุกเขตคามรู้จักทั่วทุกตัวคน  

๏ จะหาใครไม่รู้ดูเอาเถิด....................... เว้นแต่เกิดชนบทจรดฝน
คำพูดที่ติดปากจากบุคคล....................... ล้วนจากมนต์ร่ายไว้ในกาพย์กลอน  

๏ ในนิราศรำพันช่างฝันถึง........................โอ้ลึกซึ้งเทียวหนาหน้าอักษร
ถึงคนรักพลัดพรากจำจากจร..................... แต่ปางก่อนมีกรรมจำต้องไป  

๏ โอ้เขนยเคยแอบเคยแนบชิด................... เคยจุมพิตพักตร์น้องละอองไหน
ยี่ภู่เอ๋ยเคยแอบแนบหทัย......................... บัดนี้ไกลกลอยสวาทเพราะคลาดคลา

๏ คิดถึงน้องหมองเศร้าให้เปล่าเปลี่ยว........... ห้อยละเหี่ยวเหมือนนกตกเวหา
ประดุจพรากสุริยันพระจันทรา...................... อนิจจาบุญน้อยพลอยลำเค็ญ

๏ ซึ่งกล่าวนี้ตัวอย่างจากทางศิลป์................... ให้ยลยินเผื่อใครจะไม่เห็น
กระบวนกลอนประโลมใจให้เยือกเย็น................. เราแต่งเป็นเลียนแบบทำแนบเคียง  

๏ มิพิเราะดุจเดิมท่านเสริมสร้าง...................... ด้วยอ่อนทางคำศัพท์สดับเสียง
ได้โปรดช่วยกรุณามาเรียบเรียง....................... ทำสำเนียงให้เพราะเสนาะกรรณ

๏ จะขอกล่าวต่อไปในอักษร........................... ถึงคำกลอนกาพย์พามหาศวรรย์  
สุนทรภู่ครูกวีศรีสุบรรณ................................ ทำหมื่นพันกวีไทยให้บรรจง

๏ หากเชลงเพลงยาวสกาวจิต......................... ขอให้ชิดสัมผัสในใจประสงค์ 
 ด้วยกวีก่อนเก่าเขาไม่ลง................................ เสนาะคงสูญไปในพริบตา  

๏ ท่านริเริ่มเสริมสร้างทางสัมผัส...................... กระบวนทัศน์์กลอนใหม่ในภาษา
เป็นกลอนกลมนต์เวทย์วิเศษมา........................ นึกแล้วน่าชื่นชมคารมพร

๏ จะขอกล่าวต่อไปในบัดนี้........................... ให้สุดที่เรียงความตามอักษร  
อีกอย่างหนึ่งซึ่งติดสนิทกลอน........................... รสบวรภาษิตสนิทใจ

๏ หวังผู้อ่านสำเหนียกเพรียกในจิต...................... คำบัณฑิตรจนาอัชฌาศัย
ผู้ประพฤติตามคำตำรับนัย..............................   บรรลุไซร้สวัสดีทุกที่นา

๏ อนึ่งผู้พจน์ดีเป็นศรีศักดิ์..............................   คนย่อมรักทุกชาติภาษภาษา 
ประดุจแม้นพจมานลานผกา...............................  กุสุมาประยงค์พงศ์โภคิน

๏ อันความรู้วิทยาวิชานับ.............................   ประดุจทรัพย์หมื่นแสนไม่แม้นสิ้น 
อาจจะชักเชิดชูฟูชีวิน.................................   ทั่วแผ่นดินพสุธาพานิยม

๏ เอกอาภรณ์ประจำกายทั้งหลายแล้ว...............  อย่าให้แคล้วหมั่นศึกษาพาประสม
รู้วิชาพาวิเศษเดชอุดม...............................  ผิจะสมรักษ์ตัวไว้เป็นไม่มี

๏ เป็นคำสุภาษิตประดิษฐ์ถ้อย......................   ถึงหลายร้อยศกผ่านกาลฉวี
ผองเหล่าไทยจดคำจำไว้ดี........................    ด้วยสมที่วรรคทองครรลองกลอน

๏ อัญขยมกล่าวคำลำนำพจน์......................  แต่ละบทบรรจงลงอักษร
ไว้แต่คราววัยดรุณได้สุนทร .......................   หวังขจรเกียรติกวีศรีโลกา

๏ สรุปมธุสรไว้ในวันนี้.......................   หากแม้นมีโทษลบองของภาษา
ขอโกวิทโปรดอภัยไว้เถิดมา.......................   แก่ตัวข้าฯผู้เยาว์อ่อนเบาความ

๏ ขอวิญญาณท่านสุนทรอักษรแพร้ว................ กวีแก้วแห่งโลกานาสยาม 
โปรดประทานพรเลิศประเสริฐนาม.................. สุพจน์ความแด่เมืองไทยในคดี

๏ ขอวงศ์วานแห่งกวินท์จินต์พิสิฐ.................  จักสถิตพูนเพริศประเสริฐศรี
สืบพราวพรายผกายรสบทกวี......................ตราบสุรีย์ส่องสว่างกลางนภา

๏ จวบนิรันดร์ผันแปรให้แท้เที่ยง...................... ประดุจเพียงสัจจังทั้งเวหา
ตามฤทัยในพจน์บทวาจา..............................แห่งตูข้าฯผู้เชลงเพลงนี้เอย ฯ

แด่พวกชอบเขียนภาษาวิบัติแบบน่าเกลียด

โคลงสี่สุภาพ

๐ ภาษาไทยนี่นี้.............สล้างนา
ศัพท์แต่โบราณมา..........ประดิษฐ์ไว้
เป็นอัตลักษณ์สยามพา....ไทยเกิด นาแฮ
ควรจักรักษาให้..............รุ่งเรื้องจำรูญ ฯ

๐ พจน์พูนทำเพี้ยงผิด......บูราณ
เป็นวิวัฒนาการ.............กล่าวอ้าง
หลอกใครใคร่เชื่อจาร.......เช่นเด็ก
วิวัฒน์กลับหลังมล้าง........ระบุนี้จึงควร ฯ

๐ พิธุพจน์อวลลักษณ์แท้......บูราณ
เขียนผิดจึงถึงจาร...........ดั่งนี้
ควรเรียกตักเตือนขาน......จึงชอบ
วิบัติภาษช่องชี้................จักป้องปัดมา ฯ

๐ ธรรมดาพิมพ์บทเพี้ยง.........ตรงตรง
พจน์บทหากยังคง.................อยู่ยั้ง
เสนาะจับหทัยจง..................เย็นจิต ท่านนา
พิมพ์วิบัติหากทั้ง................ก่อเกื้อรำคาญ ฯ

๐ พิฆาตสารสู่เบื้อง..........ฉบับบูรณ์
พิฆาตชาติภพพูน............หมดสิ้น
พิฆาตชื่อสิ้นสูญ..............สลายหมด
พิฆาตจนป่นปิ้น..............รากเหง้าแลตน ฯะ

พาเลกมลหมอง ...

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๐ พาเลกมลหมอง.....มนะต้องปะโลภลม
แกนนำถลำจม.........คติชั่วมะมั่วเชย

๐ ออกอรรถยุบลตอน..อนุจรก็เชื่อเฉย
มากโมหะตามเคย......มิตริตรองคระลองนัย

๐ ยินดีประดังว่า.........ดนุข้าสิมีชัย
พวกเอ็งจะทำไร.........ก็มิได้เพราะ"พ่อกู"

๐ ตอนนี้สิควานหา-.....ยนะภาวะอาดูร์
ด้วยขับขยับกรู............จรต่อก็รอตาย

๐ แพ้ภัยเพราะตัวโล-...ภะและโมหะมากมาย
หักด้ามกะกฎหมาย.......ชนหมู่เพราะผู้เดียว

๐ ปล่อยวางเถอะพี่น้อง..และตริตรองสิมากเทียว
"คนไกล"ไฉนเชียว.......จะผดุงประโยชน์ยัง

๐ น้องน้ำอุทกเข็ญ........ตละเช่นนรกดัง
เยียวยาธนาอัง-............คณะให้ บ เต็มกลืน

๐ ไยดันทุรังกับ.............ธนะทรัพย์ ธ หยิบยืน
เพื่อการกบฎปืน...........รัฐะปิ่นไผทไทย

๐ ตรองเถิดนะน้องพี่......และชิวีจะสดใส
เลิกยุ่งกะ "คนไกล".......ริปุเถิดประเสริฐแล ฯ