วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๐ อ้าแสงระแรงสุริยะเทพ
จะพิเลปน์ลุโลกา
กลางวันสุพรรณรวิประภา-
กรจ้าทิวากร
๐ เรื่อเรื่อ ณ เมื่อกษณะรัต-
ติจะผลัดและเปลี่ยนจร
ตามธรรมนิยามคุณุปกรณ์
ประจะแจ้งมิแปรผัน
๐ คราวมาสจะปันทินนิศา
จักรานุจรครัน
แสงดารการุจิประจัน
ศศิธรพิไลคราญ
๐ แม้นคืนจะมืดนภะจะพัก
ก็เพราะปักขะปางกาฬ
แรมข้างก็มืดนัยนะปาน
กละเร้นสยองมน
๐ ครั้นวันพระจันทระกระจ่าง
ณ นภางคเวหน
เดือนเพ็ญสุเด่นสิริวิมล
พิศะงามละลานตา
๐ ด้วยธรรมชาติประกฤติสร้าง
ตะละอย่างละอย่างมา
เกิดนำเพราะธรรมประจุสถา-
ปนะนัยนาเห็น
๐ ครั้นมองละล่องสุทัศนา
ประลุภาวะผ่อนเย็น
ถึงแม้นผะผ่าวประทุษะเป็น
ก็จะได้กษัยหาย
๐ สุดชื่นระรื่นดุจะสวรรค์
อภินันท์ฤทัยกาย
หวังปีติเปรมแหละมิสลาย
ละแอร่มเพราะแรมวาร
๐ โอ้ว่าทิวากษณะพรุ่ง
ก็จะจุ่งละสุขศานติ์
ดำเนินเผชิญวิจละกาฬ
และวิโยคไผทไทย
๐ ตามธรรมนิยามกละประภาพ
จะสถาปนานัย
มีทุกข์และสุขกละสมัย
คติธรรมดาโดย
๐ ถึงคราวแหละทุกข์ประทุษฐา-
นะสภาวะหล่นโรย
เปรียบดังศศินธระก็โดย
อุปมาและโวหาร
๐ มีขึ้นและแรมกฤติเสนอ
ลุเสมอทิวากาล
ตามธรรมะนำสิริวิชาญ
จะมลายเทวษครัน
๐ ขอให้จะปิติมนะสุข
จะสนุกลุนานวัน
แม้นภัยกษัยรณะประจัน
ประลุภาวะพังภินท์
๐ ปัญญาพลาจะอดิศร
และมิหย่อนละชีวิน
ตัดเภทกิเลสวิจละสิ้น
ลุวิมุตติสุขแล ฯ
แปลศัพท์
พิเลปน์ - ลูบไล้
สุวรรณ - ทอง
กษณะ - คราว
มาส - พระจันทร์
ดารกา - ดาว
ศศิธร - พระจันทร์
กาฬ - ดำมืด
มน - ใจ
ประกฤติ - เกิด
อภินันท์ - มีความสุขมาก
แอร่ม - แพรวพราว
วิจล - ความเคลื่อนไหว
ประภาพ - อำนาจ
ศศินธร - พระจันทร์
เทวษ - ความลำบาก
อดิศร - ยิ่งใหญ่
วิมุตติ - หลุดพ้น
