กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘
๐ ความรักมษุษย์ แม้นรักจนสุด สุดท้ายไป่ยืน
ดั่งรักคู่รัก สวาสนักปานกลืน กลับอาจเหลือฝืน ในท้ายภายหลัง
๐ หากความรักชาติ เทียบเท่าชีวาตม์ รักสุดกำลัง
ก่อเกิดมานะ เป็นพละชีวัง ด้วยรักกระทั่ง ชีพขาดมลาย
๐ ให้ชาติธำรง ยั่งยืนคืนคง จนทุกวันนี้
เราเหล่านักรบ เจนจบวิธี กอปรด้วยความดี เพื่อล้างอาธรรม์
๐ พร้อมสัปยุทธ์ จากเจตน์บริสุทธิ์ ตลอดทั้งคืนวัน
หวังล้างคนชั่ว เกลือกกลั้วพาลครัน ให้ชำนะมั่น เพื่อสยามของเรา
๐ วันหน้าลูกหลาน จักได้ไพศาล ไป่ตกต่ำเอา
ชาติไทยจำเริญ สรรเสริญทั้งเถา ว่าประเทศเรา เลิศแล้วโลกา
๐ เชิญเถิดพี่น้อง ปวงประชาผอง กอปรซึ่งธรรมา
เอาชัยชำนะ พบปะพสุธา ซึ่งแสงเทพา ล้วนธรรมอำไพ
๐ ชาติสยามชำนะ อาธรรม์สละ ประชามีชัย
จงสมมโนรถ แห่งพจน์กาพย์นัย บนหน้าบรรณไซร้ จงทั้งสิ้นเทอญ ฯ
No comments:
Post a Comment